تبلیغات هم اکنون :
| انتخاب شهر: |
شعبان ماه بسیار شریفى است و به حضرت سید انبیاء صَلَّى اللهِ عَلِیهِ وَ آله منسوب است و آن حضرت این ماه را روزه مى‌گرفت و به ماه رمضان وصل مى‌كرد و مى‌فرمود شعبان، ماه من است هر كه یك روز از ماه مرا روزه بگیرد بهشت برای او واجب میشود و از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است كه چون ماه شعبان فرا می‌رسید امام زین العابدین علیه السلام اصحاب خود را جمع مى‌نمود و مى‌فرمود اى اصحاب من مى‌دانید این چه ماهى است؟
در تاریخ حیات هر انسانی سه روز مهم قابل ذکر وجود دارد: روز ولادت، روز مرگ، و روز حشر و قیام.
روز ولادت مهم است و سرنوشت ساز، هم از
نظر کیفیت ولادت و آغاز زندگی و هم از نظر گشوده شدن دفتر حیات؛ به همین
گونه است روز مرگ که از سوئی روز بسته شدن دفتر حیات است و از سوئی روز
گشوده شدن دفتری دیگر برای آنکس که سنت حسنه ای یا سیئه ای را در جهان پایه
گذاری کرده است. و چگونه مردن و در چه راهی دفتر عمر را به پایان رساندن
اهمیت بسیار دارد.
فدک، سرزمین آباد و حاصل خیزی بود که در نزدیکی خیبر قرار داشت. و فاصله آن با مدینه، در حدود ۱۴۰ کیلومتر بود، که پس از دژهای خیبر، نقطه اتکاء یهودیان حجاز به شمار می رفت،[۱]
از مسائل مهم و حزن انگیز زندگی
حضرت فاطمه – سلام الله علیها – که در عین حال نکته آموز و سازنده است
مسأله مظلومیت حضرت فاطمه – سلام الله علیها – است. او مظلومه ای است
فداکار، و شهیده ای است مظلوم. او و خاندانش از پدر و همسر عمری برای مردم
کار کردند و مردم را به سر و سامانی رساندند، از بدبختی نجات شان دادند و
امروز توسط همان مردم صدمه خوردند.
نامگذاری او
اسم به معنی نشانه و اسم گذاری
نوعی نشانه گذاری است. از نظر علمی نوع اسم در شخصیت حال و آینده فرد بسیار
مؤثر است و از نظر روان موجب نوع احساس نیک یا بد، حرکت یا رکود، رشد یا
انحطاط است و به همین خاطر در اسلام راجع به آن توصیه های بسیاری شده است.
او در خانه وحی به دنیا آمد و در مهبط فرشتگان رشد یافت. در محلی نشو و نما کرد که آیههای قرآن در آن جا نازل شدهاند. خانه او از خشت و گلی بیش نبود ولی خانه زبدهترین انسانهای جهان بود، پدرش خاتم انبیاء و مادرش سیده النساء او را چون دو بال ملکوتی در میان گرفتند و به رشد و پرورش او همت گماشتند.
امیرالمؤمنین امام على علیه السلام فرمود: او (فاطمه سلام الله علیها) با وجود اینکه از محبوبترین اشخاص در نزد رسول خدا (صلى الله علیه و آله) بود ولى خدمتکارى نداشت و خود کارهاى منزل را انجام مى داد، او با مشک آب مى آورد تا آنجا که اثر بند آن در شانه و سینه او باقى مانده بود و آنقدر خانه را جارو کرد که غبار، تمام لباس هایش را در بر گرفته بود، و آنقدر در زیر دیگ غذا آتش افروخته بود که لباس هایش رنگ عوض کرده و بوى دود مى داد؛ هنگامى که سختى هاى او بیشتر شد، به او گفتم: چرا نزد پیامبر (صلى الله علیه و آله) نمى روى و از او کنیزى نمى خواهى تا در کارهاى خانه به تو کمک کند؟
مومن باید بیم و امیدش به خدا در یک سطح باشد اگر ترسش از عذاب‌های الهی بیش از حد باشد از رحمت خداوند مأیوس میشود و به اصطلاح عوام می‌گوید آب که از سر گذشت چه یک وجب و چه صد وجب. و از طرفی اگر امیدش به فضل و رحمت الهی بیش از اندازه باشد، امن از مکر الهی پیدا می‌کند و از جانب دیگر سقوط می‌کند و انگیزه‌ای برای انجام اعمال نیک و پسندیده پیدا نمی‌کند در حالی‌که خداوند کریم‌تر از آن است که بنده ضعیف و ذلیل را عذاب کند.
از زید پسر یونس شحام روایت شده که گفت: به حضرت امام موسى بن جعفر علیهما السّلام عرض کردم: شخصی از دوستان شما است و گنه کار است،شراب میخورد، و هر گناه زشتى مرتکب میشود آیا ما از او بیزاری بجوئیم؟
حضرت فرمود: از کارش بیزار باشید، ولى از خوبى او بیزار نباشید، عملش را دشمن بدارید.